در محله قدیمی تل واسکان اصفهان امامزاده ای است که از نظر معماری و تزئینات کاشیکاری مخصوصأ گنبدآن در عداد بناهای نفیس و جالب اصفهان به شمار می رود . ‏شاردن پس ازتوصیف قسمت های شرقی اصفهان می نویسد «..از آنجا به شازید ( شاه زید ) می رسیم که وجه تسمیه آ ن وجود خانقاهی است که به افتخار یکی از پسران امام حسن دراین ‏محله بر پا شده است...» ‏ساختمان این بقعه در اواخر قرن دهم هجری و دوران صفویه و به سال 994 ‏هجری قمری ساخته شده اما در زمان سلطنت شاه سلیمان صفوی در سال 1097 هجری قمری مرمت هایی در آن انجام گرفت . با توجه به این دو تاریخ برخی محققین و پژوهشگران می گویند این بنا در زمان سلطنتان محمد خدا بنده ( پدر شاه ‏عباس) ساخته شده ‏اما تزئینات کاشیکاری گنبد در دوران حکومت ‏شاه سلیمان انجام شده است . ‏آنچه ارزش این بنا را مضاعف می کند وجود نقاشیهای دیواری جالبی است که دیوارهای شبستان ‏گنبد دار آن را پوشانیده است. موضوع این نقاشی ها وقایع مذهبی است که در قرن 14 هجری ‏نقاشی شده اند . در نمای خارجی این گنبد به خط بنائی سه رگی مشکی و فیروزه ای در زمینه آجری آیات قرآن نوشته شده و تاریخ 1314 و 1315 ‏شمسی را بر خود دارد. بر لنگه چپ در مقبره با خط ثلث برجسته نام صحیفه جوهری وتاریخ 994 ‏هجری قمری به چشم می خورد. درقست بالای سکوی سمت راست بر روی بقعه بر لوح مثلث شکل به تعمیرات زمان شاه سلیمان در سال 1097 اشاره می کند .خطاط این کتیبه محسن امامی است.در ایوان سمت راست بقعه شاه زید اشعاری به خط نستعلیق برجسته بر لوح سنگی سیاه رنگی نوشته شده است .این اشعار به اقدامات و خدمات شخصی به نام محمد رضا اشاره میکند که خادم استانه شاه زید بوده است .در مصراع اخر این اشعار ماده تاریخی به دست می اید که 1083 می باشد.