پدر عکاسی ‏ : عبدالله میرزا قاجار ‏

نام ``عبد الله میر زا قاجار`` با سرآغاز عکاسی در ایران عجین شده است. مجموعه ‏ ‏عکس های عبدالله قاجار که شامل تعداد زیادی پر تره، عکس های مستند از مناظر و آثار باستانی ‏ایران وکپی برداری های او از آثار خوشنویسی و نقاشی است بیشترین تعداد عکس بر جا مانده از ‏یک عکاس در دوره قاجاریه است و عنوان پرکار ترین عکاس آن دوران را به او اختصاص می ‏دهد. عبدالله میر زا پس از اتمام تحصیلات مقدماتی درمدرسه دارالفنون به ادامه تحصیل پرداخت و ‏در آنجا نزد میر زا احمدخان (صنیع السلطنه) عکاسی را فرا گرفت و پس از طی دوره های ‏آموزشی در عکاسخانه دارالفنون زیر نظرمیر زا احمد به کار عکاسی مشغول شد. عبدالله میر زا ‏سپس با کمک و تشویق دوست محمدخان معیرالممالک برای ادامه تحصیل در حوالی سال 1295‏‎ ‎‏ه. ‏ق راهی اروپا شد. وی ابتد ا در پا ریس به تکمیل دانش خود در زمینه عکاسی پرداخت سپس به وین ‏رفت و آموزش در زمینه های مختلف صنعت چاپ متداول در آن دوران را آغاز نمود. عبد الله میر ‏زا در حد ود سال 1300‏‎ ‎‏ه. ق به ایران بازگشت. در او ایل سلطنت ناصرالدین شاه قاجار، کلاسی در ‏مدرسه دارالفنون دایر شد برای آموزش عکاسی به شاه زادگان و درباریان قاجار که توسط عبدالله ‏قاجار (پدر عکاسی ایران) اداره می شد. عبدالله قاجار در خلال سال های سلطنت ناصرالدین شاه ‏علاوه بر عکاسی در عکاسخانه دارالفنون و پر تره برداری های که به حق ارزشمندند به عنوان ‏عکاس مخصوص دربار برای عکسبرداری از آثار باستانی و تاریخی نواحی مختلف ایران مأموریت ‏یافت. از عبدالله میر زا تعداد زیادی کپی از آثار هنری بویژه قطعات خوشنویسی استادان بزرگ ‏باقیمانده است. در آن زمان این عکس ها که وسیله دسترسی خطاطان و علاقمندان به آثار استادان ‏بزرگ بود خواستاران و خریداران فراوان داشت، عبدالله میر زا که عکاس حرفه ای بود فعالیت خود ‏را در این زمینه پر رونق توسعه داد. ‏