مسجد جامع ساوه یکی از آثار ارزشمند دوره سلجوقی است که اوایل قرن ششم هجری همزمان با پیدایش شهر ساوه بنیان گردیده است. بنای مورد نظرگنجینه ای است از هنر نقاشی ،کاشی کاری وگچبری که وقوف بر جزئیات آن نیاز به بررسی وکاوش های د‏قیق اهل فن دارد. این مسجد مجلل و باشکوه مشتمل بر یک حیاط با گنبد، ایوان و یک مناره، چند شبستان،‏و محر اب قدیمی باکتبیه ای به خط کوفی و د‏و محر اب عصر صفوی باکتبیه خط ثلث است. همچنین این بنا شبستان ها یا دهلیزهای زیبای آجری دار دکه هر چشمه آن 50/3 متر عرض و02‏متر طول دارد. محراب کتیبه های متعدد عمودی و افقی دارد که سه جانب را فراگرفته و روی آن ها به خط ثلث وکوفی سوره هایی از قرآن مجید مانند سوره شریفه "قدر"،"اخلاص" و "جمعه" گچبری شده است. در ضلع غربی میانه شبستان ها نیز ایوان باشکوه رفیعی قرار دارد که در هر جانب آن حجره ای با درگاه تنگ وکوتاه تعبیه شده است و چنین به نظر می رسد که این حجره ها جایگاه استکان و منزلگاه کسانی بوده است که خسته از گرد راه و سفر می رسیدند و شبی را در جوار این مکان بیتوته می کردند. ‏مسجد جامع، گنبدی به قطر14 متر و ارتفاع 16 متر دارد که ارتفاع ساق یا گردنه گنبد آن 4 ‏متراست. ساق گنبد از درون با کاشی های زیبا یی آراسته شده که در موازات آن با خط بسیار نفیس و زیبایی کلمات بسم الله الرحمن الرحیم - لااله الا الله و علیه و توکلت و هو رب العرش العظیم نقش بسته است. وسعت محوطه مسجد42*42 ‏مترمربع است و در سه جانب آن، ساختمان ها، ایوان ها و شبستان ها قرار دارند. بیرون چهار دیواری مسجد، مناره ای با ارتفاع 14 مترو قطر50/3 متر وجود دارد که از نظر هنر معماری قابل توجه است. این بنا در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و از سوی سازمان های مربوطه مرمت می شود. شیوه معماری سلجوقی این مسجد از اشتهار خاصی برخوردار است و بازدیدکنندگان فراوانی از نقاط مختلف دارد.