دریاچه زیبای ارومیه ؛ بزرگ ترین آبگیر داخلی و مهم ترین دریاچه دایمی ایران است که در شمال غرب فلات ایران و در مرکز فلات آذربایجان قرار دارد. این دریاچه با 4500 تا 6000 کیلومتر مربع مساحت بیستمین دریاچه جهان از نظر وسعت به شمارمی رود و ژرفای آن در نقاط مختلف بین پنج تا شانزده متر است. آب دریاچه ارومیه شور است و اگر چه در منطقه سردسیر قرار دارد، ولی هرگز در زمستان یخ نمی بندد. آب و لجن این دریاچه به دلیل داشتن املاح معدنی فراوان از جمله کلروردو سدیم و کلروردو کلسیم منیزیم ، خاصیت درمانی و ضدعفونی دارد و برای مداوای امراض جلدی و استخوانی رفع رماتیسم و سیاتیک تجویز می شود. در سال های پس از جنگ جهانی دوم که بیمارستان صلیب سرخ درتهران گشایش یافت، از لجن ساحل دریاچه ارومیه برای معالجه بیماران استفاده می کردند. هوای کنار دریاچه ارومیه به دلیل داشتن مقداری رادیواکتیوتیه که از ماسه های مرطوب وآب دریاچه پخش می شود بسیار نشاط آور است. به دلیل شور فراوان آب و وجود املاح زیاد، ماهیان و دیگر موجودات آبزی در این دریاچه زیست نمی کنند، تنها موجودات زنده این دریاچه نوعی میگو و نوعی خرچنگ به درازای دو سانتیمتر به نام«آرته میاسالینا» و نوعی جلبک کبود به نام «سیا نوفی سس» است که به مقدار زیاد در ته دریاچه روی سنگ های آن می رویند و مواد غذایی پرندگان آبی به ویژه مرغابی ها را تأمین می کنند پرندگان با ارزش ترین نشانه حیات در دریاچه ارومیه به شمار می روند. پرواز دسته جمعی فلامینگوها ،پلیکان ها، تینجه ها و کاکایی ها در دریاچه از بدیع ترین دیدنی های طبیعت ایران است. در بهار و تابستان دریاچه ارومیه بزرگ ترین ناحیه زاد و ولد برخی از پرندگان از جمله فلامینگو، پلاکان سفید، تینجه، کاکایی نقره ای و صورتی و کنجه نوک است. علاوه بر سطح دریاچه در حاشیه ها و به خصوص حاشیه های جنوبی نیزارها و تالاب های آب شیرین وجود دارد. آب این حواشی از چشمه ها و یا رودهای موجود تأمین می شود و همین تالاب ها میزبان گروه دیگری از پرندگان نظیر، غار پا خاکستری؛ کله سبز، اردک سرحنایی و اردک سفید می باشند