در مورد سال ساخت این بنا در هیچ یک از ستون تاریخی زکری به میان نیامده است . این قلعه به دلیل موقعییت خاص خود در دوره سلتنطاسماعیلیه اهمیت و شهرت بسیار پیدا کرد و پس از قلعه الموت مهم ترین قلعه آن دوره به شمار می رفت قلعه لمبر بالای کوه وسیع و مسطحی قرار دارد و به دلیل وجود رودها اطراف ، در دامنه های غربی ، شرقی و جنوبی از سایر رشته کوه های اطراف جدا مانده است . از این رو ، این قلعه حتی از دژ الموت نیز مستحکم تر بوده است چرا که از طرفی از سه جهت دارای پرتگاه های مخوف و غیر قابل نفوذ بوده و از طرف دیگر وسعت زیاد آن ، اجازه کشت به اهالی آن را داده بود در نتیجه امکان محاصره و تصرف آن بسیار دشوار به نظر می رسید . این قلعه ابعادی در حدود 480 متر در جهت شمالی - جنوبی و 190 متر در جهت شرقی - غربی دارد . در قسمتی از سمت شرقی آن دیواری عظیم بنا کرده بودند که حدود 10 متر ارتفاع داشت و هم اکنون بخش هایی از باروی آن باقی مانده است . در سایر قسمت های این قلعه به دلیل عدم نفوذ پذیری طبیعی ، برج و بارویی کوتاه تر ساخته بودند . از استحکامات شمالی قلعه که تنها راه نفوذ و دسترسی به آن بوده ، اثری به جای نمانده است . اما با توجه به آثار باقی مانده ، این بخش مسلما دارای دروازه و برج و باروهای عظیم بوده است . برای ساخت استحکامات این قلعه از مصالح سنگ باملاط ساروج و ساروج یک پارچه استفاده شده است. آب قلعه از نینه رود که در فاصله دو فرسنگی آن قرار دارد ، تامین و توسط آبراهه ای که در دل سنگ حفر شده بود ،در چندین آب انبار ذخیره می شد . همچنین در پایین دیوار شرقی قلعه ، راهروی سر پوشیده ای به عرض 95 ساتی متر قرار داشت که با پله های ناهموار ، ارتفاع 190 متری قلعه تا سطح رود خانه را به هم مرتبط میکرد